2018

We bezochten we Santhe en Niloka, de ouders van Sajith. Fantastisch om te zien hoe ver ze waren met de bouw van het huis. Hard gewerkt. Al snel werd duidelijk dat we hier niet alleen met de aanschaf van dakplaten de klus konden klaren. Hier moet onze aannemer Kumara aan te pas komen. We hadden wat presentjes bij voor de kinderen. Ook een kleine tent. Die hebben we natuurlijk even opgezet.

De vorig jaar aangebouwde kamer werd gebruikt om een brommer en een wasrek te stallen. Volgens moeder konden ze de ruimte nog niet gebruiken, omdat hij nog niet af was. Er was nog geen elektriciteit, de muren moesten nog geschilderd…? Sitara was super blij om me te zien. Haar kindje ziet er heel goed uit. Kumar bespreekt met moeder de wensen voor de badkamer. De familie heeft het zwaar. De zorg voor de baby en de zorg voor Sitara eisen hun tol. Het is te hopen dat het afwerken van de kamer en de nieuwe badkamer wat extra zorg kunnen wegnemen.

Als je ergens op visite gaat, aangekondigd of onverwacht, ben je altijd van harte welkom. Vaak word je onthaald op thee, koekjes, cake, zoetigheid of fruit: bananen, mango's, vaak uit eigen tuin. Tijdens onze werkreizen bezoeken we gezinnen, scholen en tehuizen. Het is in Sri Lanka een gewoonte om niet met lege handen te komen. Dus trakteren we de kinderen op een plak cake, een bekertje yoghurt of een stuk chocola. Het is niet alleen de gewoonte waaraan we willen vasthouden. Het meebrengen en uitdelen van de traktatie maakt duidelijk dat we echt voor de kinderen komen. Het contact met de kinderen verloopt meteen heel direct en er is ruimte voor aandacht en juist die aandacht is heel belangrijk om ons werk inhoud te geven.

Eanetmi Sansala is geen sponsorkind maar heeft dringend een bril nodig. Ze is bij de oogarts geweest. De dokter was boos geworden, dat ze niet eerder waren gekomen. Het bleek dat ze staar heeft aan beide ogen. Ze is doorgestuurd naar een gespecialiseerd kinderziekenhuis in Kandy. Er is besloten, dat ze aan beide ogen tegelijk wordt geopereerd. We hebben geld gegeven voor het eerste bezoek naar Kandy ( 5000 roepie) en vouchers voor de foodcity. Erescha heeft 10000 rs overgemaakt voor het verblijf in Kandy tijdens de operatie. Waarschijnlijk drie- vier dagen. Dit dus in overleg met de principel.
We hebben haar opgenomen in het sponsorprogramma.

Dilip had gevraagd of we dit kind konden opnemen in het sponsorprogramma. Eigenlijk nemen weer geen kinderen meer op, maar we wilde wel de thuissituatie zien. We zijn op huisbezoek geweest en we schrokken echt. Een hok van drie bij drie, waar in gekookt, geslapen en gewerkt wordt. Hier betalen ze 5000 rs per maand voor. In dit “hok” wonen oma, moeder en zoontje. Vader is weggegaan toen zijn zoon is geboren.

Het jongetje is nu zeven jaar oud. Hij is met zeven maanden geboren en daar komen ook de hartproblemen vandaan. Hij moet elke maand op controle in het ziekenhuis in Colombo. Op dit moment gebruikt hij geen medicijnen, maar wordt wel geadviseerd om goed te eten. Maar ja, als je geen geld hebt. We hebben twee matrassen en drie kussens gekocht en een levensmiddelenpakket. Daarnaast hebben we gezegd dat hij toch in het sponsorprogramma mag.

Een brommer voor Sunil voor werk en privé.

Het gebouwtje is van de gemeente en staat op de hoek van de straat. Het heeft een sociale functie. Het is nauwelijks onderhouden en zou veel beter gebruikt kunnen worden. Het doet dienst als bibliotheek. Er staan twee kasten met boeken, maar die gaan hoogst zelden open. 12 kinderen, die door Dilip en de priester zijn geselecteerd kregen les. Engels. Na de les hebben we gesproken met de jongeren en uiteraard ook met de leerkracht. Een heel kundige en sympathieke jonge docent, die les geeft op een internationale school. Hij heeft wel humor, met name als het gaat over het straffen van leerlingen.

(Mail van een sponsor)
We willen graag een klein huisje laten bouwen voor Srimali met haar gezin. Een woonkamer, en 2x slaapkamer. Keuken is niet nodig want ze bouwen zelf achter het huisje een keuken. Aan voor- en achterzijde een deur. Stroom is aanwezig in het huidige lemen huisje, dus dat kan overgezet worden. Voor zover ik weet is de grond van de schoonfamilie maar er waren plannen dat de grond op naam van de bewoners komt. Dit zou nagevraagd moeten worden. Is dit te realiseren door de stichting? Wij financieren dit natuurlijk.

Een gehandicapte jongen, waarvoor we vorig jaar voor een jaar luiers en melkpoeder hadden geregeld. Moeder vertelt dat ze aan het eind van het jaar moeten gaan verhuizen. De huisbaas heeft de huur opgezegd. In deze omgeving worden veel gezinnen uit Pakistan gehuisvest met hulp van Unicef. Er schijnt een verdrag te zijn tussen Unicef en de regering. Huiseigenaren kunnen daar meer aan verdienen. Ze plaatsen soms meerdere gezinnen in één huis. Dit gezin is dus ook de dupe van deze ontwikkeling. We hebben uitgerekend dat, met de sponsoring van Marian en Louis Brinkman, we voor Vihange per maand Rs 5500 kunnen overmaken. Moeder kan van dat bedrag voldoende luiers en genoeg melkpoeder kopen.

Vorig jaar waren ze al begonnen aan het afmaken van hun nieuwe huis van Pinibidu en haar familie. Het schiet al aardig op. Ze vragen nog wel of we willen helpen met de vloer afwerken zodat ze vóór het regenseizoen kunnen intrekken en dat is hard nodig, want hun oude huisje is in slechte staat. Samen gaan we naar de winkel en financieren we cement en zand zodat ze weer snel verder kunnen met de bouw.